Szybkie przedświąteczne uderzenie, czyli planszówka, która sprawi, że mózgi będą wam parować z przegrzania. Jeśli szukacie czegoś, w co z równym powodzeniem będą mogły grać nielaty i dorośli, to właśnie znaleźliście. Trexo wydaje się niepozorne – kółko i krzyżyk? Eee tam! – a kryje w sobie ogromny potencjał i perspektywę zaciętych pojedynków na życie, śmierć i szare komórki.

Cebulka ma mamę, ale nie ma taty. Nie ma też roweru, choć bardzo by chciał, a przecież idą święta. Nie ma też tak naprawdę na imię Cebulka, tylko Stig, co znaczy, że wcale nie jest dziewczyną, a to dla niektórych czytelników w naszym domu było rozczarowanie. A kiedy już poradziliśmy sobie z wynikającym z tej rodzajnikowej zawieruchy zdziwieniem, okazało się, że Cebulka to jest taka fajno-smutka książka, nad którą można sobie podyskutować w długie zimowe wieczory.

Kiedy przyszła paczka z grami wydawnictwa Helvetiq, Matka była nieco zaskoczona jej rozmiarem. Trzy gry w takiej paczusi? No dobra. A potem okazało się, że oprócz kompaktowych rozmiarów "planszówki" (czy można je nazwać planszówkami?) są naprawdę fajnie wykonane i pomysłowe. A to wcale jeszcze nie jest ich największa zaleta.

Pamiętacie jeszcze, jak to było, kiedy białe lepkie cuś nie nawalało z nieba, a dzień nie kończył się o szesnastej? Bo Matka ledwo ledwo. Jakieś to wszystko jest niewyraźne, przykryte mgłą słówek z hiszpańskiego, strojami na pokaz rytmiki, czterema linijkami litery 'h' w wersji dużej i małej, kotylionami i tym, żeby pamiętać, że szkolne obiady same się nie zapłacą...

"Macie nadpłatę" - rzuca z uśmiechem pani obsługująca samochody wyjeżdżające rankiem na ogromny prom z Tallina do Helsinek. I wręcza zaskoczonej Matce voucher. Matka początkowo oponuje, ale kątem oka zerka i widzi kwotę niebagatelną. No i budzi się w niej człowiek promocyjno-oszczędnościowy. Wszak za taką kasę nakarmimy na tym promie cała rodzinę po brzegi, i to dwudaniowym obiadem z wołowiny z Kobe! A potem sen pryska jak bańka mydlana, skandynawska ekonomia rozjeżdża matczyne marzenia czołgiem. Starczyło, owszem. Na bułkę, sok i kawę. Zamiast szoku kulturowego Helsinki witają nas szokiem finansowym.

Gier opartych o mechanizm memory przewinęły się już pod naszą strzechą tabuny - i ciągle przerabiamy nowe. Większość błyskawicznie idzie w odstawkę (no bo ileż, kurde, można), ale znalazły się też takie, które chwyciły, i to mocno. Oczywiście kluczowe okazały się dodatkowe elementy mechaniki, które uatrakcyjniają ten mocno już wyeksploatowany model. Tak więc dziś na tapecie dwie fajne propozycje - Faras i Budowa Zamku.

Kraj,w którym mają zawody w huśtaniu i w noszeniu żon. Mają też narodowy epos o gigancie, który gadał z jeżami. A poza tym jeziora, bagra, plaże, lasy. A w tych lasach jeże. A wiadomo, że u nas rodzina jeżolubna. Jedźcie do Estonii, ludziska. Fajna jest.

Przekrój przez kota. Brzmi nieźle, prawda? Nasi mali domowi psychopaci już kwiczą z radości. Założy się Matka, że każdy z was ma ochotę sprawdzić, co taki sierściuch ma w środku - teraz możecie to zrobić w domu i nie zachlapać całej kuchni krwią! A na deser mamy jeszcze gadającą muchę. Chodźcie zobaczyć .