Wakacje wakacjami, ale czytać trzeba. A że obie latorośle weszły już w tryb samoczynny - co ogólnie jest najlepszą rzeczą, jaka wydarzyła się na świecie od czasu wynalezienia papierowych osłonek na kubek z kawą, żeby w dłoń nie parzyła - to można zatrzasnąć je w pokoju z losowo wybraną grupą książek i rozkoszować się życiem. Nie oszukujmy się jednak, Klusce daleko jeszcze do lektury "Nad Niemnem".
No dobra, Matka oszukała was podstępnie w zeszłym tygodniu, obiecując 10 miejscówek, jednak dopadł ją demon prokrastynacji i udało się zrealizować zaledwie połowę tego ambitnego założenia. Nadszedł czas na dokończenie naszego subiektywnego przewodnika po fajnych miejscach, które w północnych Włoszech można zaliczyć z potomstwem.
Nie Wenecja, nie Gardaland, nie żadna z tych kosmicznie przeludnionych atrakcji, od których Matka umiera po kawałeczku. Przed Wami dziesięć najlepszych miejscówek, które sprawiły, że nasza majówka w północnych Włoszech była strzałem w dziesiątkę. Ha!
No to co, gramy? I nie, nie chodzi o Mundial, choć Lewandowski jest tak wszechobecny, że prawie wychodzi nam z lodówki. Nie wie Matka, co tam robił, ale pewnie wpierniczał gluten, niebezpieczną substancję powodującą uszczerbek zdrowia psychicznego. Nie. Otóż chodzi nam o planszówki, i to takie, które nadadzą się dla najmłodszych nawet graczy.
Nie było nas dość długo, to prawda. Sprawy pozostawialiśmy rozgrzebane. Pomysły niezrealizowane. Książki niezrecenzowane. Nawet konkurs nierozwiązany. Ogólnie kicha, tak, Matka zdaje sobie sprawę. Ale wiecie co? Trochę tak tęskno. Maile ślecie, wiadomości, pytania. Wzrusz aż ściska za gardło.
Iran znów jest na ustach całego świata za sprawą szalejących w nim protestów, ale czasem warto spojrzeć na ten fascynujący kraj przez pryzmat inny niż konflikty z zachodnim światem. Choć perskie psyche jest bardzo odmienne od naszego, turystów z zachodu w Iranie czeka serdeczne przyjęcie i szerokie uśmiechy. I mimo że Irańczycy zasadniczo różnią się od nas bardzo niewiele, parę rzeczy naprawdę może człowieka zaskoczyć...
Być może co wytrwalsi z was, którym matczyne pierdololo się przez te lata nie znudziło, pamiętają wpis, gdy dumna niczym paw rodzicielka ogłaszała, że bachory są już takimi przekoksami puzzlowymi, że "bez sentymentu wycinamy z półek wszystkie puzzle poniżej 50 elementów". Uhm. To było, łagodnie mówiąc, takie mocno przekolorowane założenie. Okazuje się, że nieletnie małpiatki, wprawdzie bardzo zręczno-palczaste i umiejące ogarnąć znacznie trudniejsze układanki, darzą te pierwsze uczuciem głębokim niczym Bajkał, kurde bele. Nie możemy się ich pozbyć za Chiny ludowe, lądują więc na blogu. A kto was tam wie, może akurat czegoś takiego szukacie. Bo wszystkie fajne są.
Szybkie przedświąteczne uderzenie, czyli planszówka, która sprawi, że mózgi będą wam parować z przegrzania. Jeśli szukacie czegoś, w co z równym powodzeniem będą mogły grać nielaty i dorośli, to właśnie znaleźliście. Trexo wydaje się niepozorne – kółko i krzyżyk? Eee tam! – a kryje w sobie ogromny potencjał i perspektywę zaciętych pojedynków na życie, śmierć i szare komórki.
