Pamiętacie jeszcze, jak to było, kiedy białe lepkie cuś nie nawalało z nieba, a dzień nie kończył się o szesnastej? Bo Matka ledwo ledwo. Jakieś to wszystko jest niewyraźne, przykryte mgłą słówek z hiszpańskiego, strojami na pokaz rytmiki, czterema linijkami litery 'h' w wersji dużej i małej, kotylionami i tym, żeby pamiętać, że szkolne obiady same się nie zapłacą...

"Macie nadpłatę" - rzuca z uśmiechem pani obsługująca samochody wyjeżdżające rankiem na ogromny prom z Tallina do Helsinek. I wręcza zaskoczonej Matce voucher. Matka początkowo oponuje, ale kątem oka zerka i widzi kwotę niebagatelną. No i budzi się w niej człowiek promocyjno-oszczędnościowy. Wszak za taką kasę nakarmimy na tym promie cała rodzinę po brzegi, i to dwudaniowym obiadem z wołowiny z Kobe! A potem sen pryska jak bańka mydlana, skandynawska ekonomia rozjeżdża matczyne marzenia czołgiem. Starczyło, owszem. Na bułkę, sok i kawę. Zamiast szoku kulturowego Helsinki witają nas szokiem finansowym.

Gier opartych o mechanizm memory przewinęły się już pod naszą strzechą tabuny - i ciągle przerabiamy nowe. Większość błyskawicznie idzie w odstawkę (no bo ileż, kurde, można), ale znalazły się też takie, które chwyciły, i to mocno. Oczywiście kluczowe okazały się dodatkowe elementy mechaniki, które uatrakcyjniają ten mocno już wyeksploatowany model. Tak więc dziś na tapecie dwie fajne propozycje - Faras i Budowa Zamku.

Kraj,w którym mają zawody w huśtaniu i w noszeniu żon. Mają też narodowy epos o gigancie, który gadał z jeżami. A poza tym jeziora, bagra, plaże, lasy. A w tych lasach jeże. A wiadomo, że u nas rodzina jeżolubna. Jedźcie do Estonii, ludziska. Fajna jest.

Przekrój przez kota. Brzmi nieźle, prawda? Nasi mali domowi psychopaci już kwiczą z radości. Założy się Matka, że każdy z was ma ochotę sprawdzić, co taki sierściuch ma w środku - teraz możecie to zrobić w domu i nie zachlapać całej kuchni krwią! A na deser mamy jeszcze gadającą muchę. Chodźcie zobaczyć .

Wąskie uliczki starego miasta pnące sie w górę, kolorowe średniowieczne kamienice, w oddali lśniące złote krzyże wieńczące "cebule" na dachu soboru Aleksandra Newskiego. W powietrzu niemożliwie pyszny zapach cynamonu, muzyka i darmowe wi-fi (określenie E-stonia nie wzięło się wszak z niczego). Bardzo, ale to bardzo bajkowy jest ten Tallin. Wskoczył z miejsca na sam szczyt listy fajnych europejskich miast, które odwiedziliśmy tego roku - a konkurencję miał niemałą.

Kucyki poonyyy jedzą opooonyyy! - ryczy Precel radośnie. - A jak się zmęczą... - tu zawiesza głos. Zerka na Matkę - ... sikają tęczą! Ale Matka wie że on wie, że matka wie. Przecież jednorożce zwyczajowo rzygają tęczą. 

- Niee-eee! - rozlega się z boku oburzony głos Kluski. I tak w kółko, godzinami. Cóżeście uczyniły w domu naszym, małe kolorowe kucyki?! Odpowiedź jest prosta. Uczyniłyście kawał dobrej roboty, bo fantastyczna z was ekipa!

No dobra cwaniaczki, z czym kojarzy Wam się Ryga? Ha! Nie wstydźcie się, można powiedzieć głośno. My, zupełnie szczerze mówiąc, nie nastawialiśmy się na zbyt wiele - ot, taki pit stop na naszej trasie wzdłuż bałtyckiego wybrzeża. Tymczasem Ryga, choć brak jej splendoru i rozmachu większych europejskich stolic, okazała się dość fajnym, kameralnym miastem - i to mimo deszczu, którym raczyła nas dość szczodrze. Czy się zakochaliśmy? No nie. Czy żałujemy? Też nie. Przecież był tam świstak robiący na drutach!