Wolne jest. Znaczy ci, którzy nie posiadają potomstwa zwyczajowo śpią do dziesiątej, ci zaś, którzy postradali rozum do tego stopnia, że postanowili się rozmnożyć, muszą się teraz liczyć z konsekwencjami. Konsekwencje wydarzyły się najczęściej mniej niż dekadę temu i niby mają jakieś urocze imiona, ale oszczędźmy sobie publicznej dwulicowości. O bachory chodzi.

Dziś tak zwana krótka piłka. Matka wybrała się na targi książki, wydała nieprzyzwoitą ilość pieniędzy, wróciła objuczona tobołami, z pieśnią na ustach i lekkim portfelem, zasiadła nad filiżanką parującej herbaty z przyprawami i rozpoczęła czynność najwspanialszą na świecie - przeglądanie nowych cudów. Jeśli wydawała przy tym charczenie i syczenie Golluma, to świadków nie było. Z tej okazji postanowiła Matka pokazać Wam jedyny pierścień pośród książek, artefakt tak piękny i cenny, że wpisany został na listę ksiąg zakazanych, umieszczonych na najwyższej półce, daleko poza zasięgiem małych brudnych łap.

Nie wiadomo do końca jak to się stało. Ogólnie to wydaje nam się, że chyba w nocy, bo przecież inaczej z pewnością zauważylibyśmy, że pod naszym dachem zaszły jakieś owidiuszowskie przemiany. Więc pewnikiem jakiejś nocy nie zwróciliśmy uwagi, że z pokoju Potworów bije tęczowa łuna i słychać rżenie jednorożców. A fakt, że ktoś nam tego naszego małego bachora zabrał i w jego miejsce pojawiła się jakaś roześmiana, rozśpiewana, wirująca wkoło panna, zupełnie nam umknął. 

Ta dam daaaam! Podniosła muzyka, fanfare, konfetti. Wielkimi krokami zbliżają się krakowskie targi książkowe. Czas przyspieszonego bicia serca, czas przerażonego drżenia portfeli. Gdybyście nie mieli pomysłu, co zrobić przykładowo że spadkiem po babci, to spieszy Matka z pomocą.  Oto najfajniejsze premiery książkowe tej jesieni. Lista bynajmniej nie kompletna, ale kiedyś musi sobie człowiek powiedzieć dość.  

No więc czasami jest tak, że człowiek długo stara się odwlekać rzeczy nieuniknione, bo wiadomo, że co miałeś zrobić dzisiaj, zrób jutro. U nas tak było z ćwiczeniem preclowych dłoni. Wiadomo, szkolne progi zbliżają się z taką nieuchronnością, z jaką znika u nas w domu pozostawiona bez opieki czekolada. Znaczy błyskawicznie. Trzeba więc zmierzyć się z odwiecznym nemesis - ołówkiem HB. Nie owijajmy w bawełnę, jest u nas w tej materii raczej słabawo. I to jest eufemistyczne określenie na totalną masakrę, dramat antyczny i kosmiczny opór materii.

Klasyka, bla bla, pozycja obowiązkowa, bla bla, każdy ma na półce, bla bla. Niby komunały, a jednak prawda. Książkowe retro klimaty wciągają nas ponownie, w Matce budząc miłe wspomnienia i to niesamowite uczucie, że można bachorom pokazać coś takiego, co samemu się lubiło "za pacholęcia", czyli w czasach, gdy Neandertalczyk łupał sobie kamykiem o kamyk, i to się ciągle sprawdzi.

Najwyraźniej tak już musi być, że ciosy spadają na Matkę jeden za drugim. Ledwo co otrząsnęliśmy się z fascynacji Gobbitem, a już Precel, wykazujący widoczne cechy osobowości kompulsywno-maniakalnej, popadł w kolejną obsesję. A imię jej - Gobblety!

A jak pójdą do szkoły, to już będziesz miała z górki - mówili. No, kurde, nie wie Matka, z jakiej górki, ale tak na oko to chyba z Kilimandżaro. I to bez hamulców.