3xM - miasto, morze, muzea. Kopenhaga ma wszystkiego pod dostatkiem, choć nasze wspólne przygody rozpoczęły się lewą nogą. Pierwszego kopenhaskiego poranka obudziły nas dziwne dżwięki. To leciwa sąsiadka pakowała trzy małe wrzaskliwe pieski o fizjonomiach seryjnych morderców do różnych koszyczków przyczepionych do miejskiego roweru. Spektakl nas zadziwił, ale już wkrótce okazało się, że w Kopenhadze to codzienność.
Dziś tematyka kotletowa – do garów pchają się bachory obojga płci z równym (dodajmy-ogromnym) entuzjazmem. Także ten, dżender-szmender. Na razie na ekranie tableta, ale głęboko wierzymy, że już niedługo w ramach nieodpłatnego domowego niewolnictwa będą gotować nam trzydaniowe obiady.
Hej, jest okej - pogubić się czasem, czasem nie wyrobić, czasem machnąć ręką na te Ważne Rzeczy.
Mamooo! Pobawimy się w salamandrę! - ryczy Precel po powrocie z piaskownicy – Ty będziesz mięsożercą. No, spróbuj mnie zjeść, zobaczysz, wcale nie mam gruczołów jadowych, wcale a wcale! - chichocze radośnie. Matka wzdycha. Znów smarkacz się naczytał Samojlika.
Kiedy docieramy w serce jaskini Nietoperzowej, przewodnik prosi, by wziąć bachory za ręce i gasi latarkę. Nagle otaczają nas ciemności, gęste jak smoła, absolutnie nieprzeniknione, pełne małych, nieznajomych odgłosów. Matka czuje, jak mała dłoń coraz mocniej ściska dłoń matczyną.
Chcemy fotek z pokojów Precla i Kluski! - skanduje tłum pod naszymi oknami. No dobra, może nie tłum, ale ostatnimi czasy dostaje Matka maile o tej treści. W naszej blogowej ankiecie temat też się przewijał. No to macie!
Zelandia ma wszystko. Ma białe piaszczyste plaże, piętnastowieczne zamki, smażoną rybę i studio tatuażu dla dzieci. Serio, nic tylko jechać.
Wchodzę do pokoju sprawdzić, czy są przykryte. Patrzę na śpiące twarze moich najedzonych, bezpiecznych dzieci. A potem siadam przed komputerem i czytam, czytam, czytam – o ideałach, o sinych ciałach wyrzucanych na plażę, o rozwiązaniach systemowych, o płaczących ojcach, o wolności. Czytam i zaczynam się poważnie obawiać, że dostanę raka mózgu.
