Gigantyczna głowa ryby bezszelestnie wyłania się spośród budynków, unosząc się nad małą, rudowłosą dziewczynką. Archaiczny nurek w starym, metalowym hełmie snuje się ulicami sennego miasteczka. Armia królików schodzi na ląd z pokładu złotej fregaty o dziesiątkach żagli. Wokół na przemian to pełna zdumienia cisza, to porykiwania - widać nie da się Shauna Tana czytać obojętnie.

No dobra, czas rozpocząć podjarkę. W tym roku zapowiada się kilka sytych animacji, na które z pewnością nie pójdziemy z bachorami. O nie, Matka zbyt sobie ceni dobry film rysunkowy, żeby znosić niekończący się ciąg głupich pytań, wycierania smarków z nosa i wycieczek do toalety w najbardziej emocjonujących momentach.

Książki-zabawki wracają dziś na łamy bloga (hmm, czy blogi mają łamy?). Trudno właściwie powiedzieć, czy można je jeszcze nazwać książkami, ale jedno wie Matka na pewno - cholernie dobrze się przy nich bawimy.

- Ach, jak ładnie, a ja tu tak dawno nie byłem! - zachwycał się taksówkarz, który ostatnio podwoził Matkę na Rynek. Nic dziwnego, w ciemności, pokryty świeżym śniegiem i spowity ciepłym blaskiem świateł, Rynek wyglądał pięknie. My również niezbyt często tu bywamy, krakowski Rynek ma bowiem dwie twarze i trzeba się postarać, by spojrzeć na niego od dobrej strony. Ale jeśli ta sztuka się uda, to rzeczywiście jest niczego sobie.

Chłopiec ma na oko jakieś pięć lat i nosi imię Billy. Ma też mamę, najlepszą przyjaciółkę Lottę, zabawny berecik i tendencję do wpadania w tarapaty - takie normalne, codzienne, z którymi niewątpliwie boryka się większość przedszkolaków. I chyba właśnie dlatego seria o Billym, licząca obecnie pięć tomów, jest u nas w domu stale na tapecie.

Przez dwa dni śnieżyło, potem się stopiło (choć czytelnicy donoszą, że w górach śniegu pod dostatkiem, cholerni szczęśliwcy!). No to czas najwyższy przywołać zimę na ekranie. Dziś kilka fajnych aplikacji, których motywem przewodnim jest zima. Raczej dla młodszych użytkowników, choć znajdzie się też coś dla wyrośniętych przedszkolaków.

Opresyjny jest ten początek roku, cały na niedoczasie i na bezdechu. Ze wszystkich stron małe, codzienne pożary do ugaszenia, małe tajfuny do przeczekania. Kiedy już wszyscy mamy zupełnie dość, kiedy skaczemy sobie do oczu o byle drobnostkę, jak zwykle z pomocą przychodzi Bill Watterson, autor Calvina i Hobbesa. Reality continues to ruin my life - oświadcza Calvin, i Matka kiwa głową z uśmiechem. Amen.

Kiedy już pogodziliśmy się z myślą, że sorry, taki mamy klimat i najwyraźniej kolejna, chyba już trzecia z rzędu zima będzie kompletnie dupiata pod względem śniegu (a raczej jego braku), zwróciła Matka uwagę na coś, co dla odmiany obrodziło - zimowe premiery i zapowiedzi książkowe.