Szósta rano, Precel przychodzi powiedzieć, że jest głodny. W myślach przeklinasz zabudowaną lodówkę, której drzwi otwiera się tak pierońsko ciężko, że smarkacz sam nie da rady. Kluska coś tam stęka przez sen, ściskając pod pachami kolekcję pluszowych królików, ale wiadomo, że zaraz siódmym zmysłem wyczuje jedzenie na stole i przyczłapie do kuchni. 

No dobra, łatwo nie było. Matka może i w duchu liczyła na to, że trochę fotek do nas spłynie, ale prawie stu zgłoszeń to się nie spodziewała, kurdebele. Wniosek z tego jeden- jak zwykle Was nie doceniła. No i bądźże tu teraz babo mądra. Chichocząc (troszkę przez łzy) z nadesłanych przez Was fotek, z głupia frant postanowiła Matka również zerknąć w statystyki blogaska. I tam znalazła rzeczy, których umysłem nie ogarniecie. 

Dawno nic nie pisaliśmy o tym, w jakich krakowskich restauracjach dobrze się bywa z nieletnimi potworami. Część z Was mogła zapewne dojść do – jakże mylnego – wrażenia, że Matka przestała się starać o tytuł Chujowej Pani Domu i zaczęła coś gotować. Otóż nie, po prostu sezon na dobre rzeczy się rozkręcił, więc czasem zamiast obiadu rzucamy na stół kilo bobu czy czereśni i wszyscy są z tego bardzo zadowoleni. Tymczasem jest parę miejsc, które polecić warto. Dziś restauracja wegetariańska Glonojad i hinduskie Hurry Curry.

Dzieci ma się po to, żeby można było kupować sobie od czasu do czasu jakieś fajne zabawki, co nie? Najlepiej jakieś takie drogie i wypasione, których zakup trudno byłoby sobie inaczej zracjonalizować. Matka czeka, aż Precel osiągnie wiek w przybliżeniu taki, jaki wypisany jest na tym ogromnym pudle z Sokołem Millenium Lego... Tymczasem jednak, zwyczajowo, pomóżcie proszę - co by tu wybrać?