Kiedy przyszła paczka z grami wydawnictwa Helvetiq, Matka była nieco zaskoczona jej rozmiarem. Trzy gry w takiej paczusi? No dobra. A potem okazało się, że oprócz kompaktowych rozmiarów "planszówki" (czy można je nazwać planszówkami?) są naprawdę fajnie wykonane i pomysłowe. A to wcale jeszcze nie jest ich największa zaleta.

Gry planszowe z elementem zręcznościowym to bardzo popularna kategoria wśród produktów dla przedszkolaków. Są ich dziesiątki i pewnie niektóre wpadły wam w ręce - te wszystkie wieże z małpkami, bobry na kłodach, balansujące stworki i tym podobne cuda. Wiadomo - mają fajne duże plastikowe czy drewniane komponenty, więc świetnie robi się na nich kasę. A rodzic płaci zadowolony, bo przy okazji ćwiczą umiejętności deficytowe, czyli motorykę i zręczność (w ogóle to wszystkie te filmy gdzie pojawia się taki sympatyczny dziecięcy bohater łobuz-kieszonkowiec to chyba bezdzietni kręcili, bo przeciętny bachor jest zręczny wprost ujemnie, a dźwięk słowa "ojej" najczęściej powoduje u rodziców zimne poty).

Gier opartych o mechanizm memory przewinęły się już pod naszą strzechą tabuny - i ciągle przerabiamy nowe. Większość błyskawicznie idzie w odstawkę (no bo ileż, kurde, można), ale znalazły się też takie, które chwyciły, i to mocno. Oczywiście kluczowe okazały się dodatkowe elementy mechaniki, które uatrakcyjniają ten mocno już wyeksploatowany model. Tak więc dziś na tapecie dwie fajne propozycje - Faras i Budowa Zamku.

Jeszcze zanim Precel się urodził, to mieliśmy takie palny, że ho ho! Serio, że będziemy całymi dniami śpiewać mu po anielsku, wierszyki recytować, karteczki rozwieszać po domu z nazwami przedmiotów wszelakich, normalnie po miesiącu będzie miał inglisz tak wypolerowany, że od razu zabierze się za czytanie Shakespeare'a w oryginale. A potem ta wizja zderzyła się z rzeczywistością i poszła w przysłowiowe pizdu.