"Macie nadpłatę" - rzuca z uśmiechem pani obsługująca samochody wyjeżdżające rankiem na ogromny prom z Tallina do Helsinek. I wręcza zaskoczonej Matce voucher. Matka początkowo oponuje, ale kątem oka zerka i widzi kwotę niebagatelną. No i budzi się w niej człowiek promocyjno-oszczędnościowy. Wszak za taką kasę nakarmimy na tym promie cała rodzinę po brzegi, i to dwudaniowym obiadem z wołowiny z Kobe! A potem sen pryska jak bańka mydlana, skandynawska ekonomia rozjeżdża matczyne marzenia czołgiem. Starczyło, owszem. Na bułkę, sok i kawę. Zamiast szoku kulturowego Helsinki witają nas szokiem finansowym.

Wąskie uliczki starego miasta pnące sie w górę, kolorowe średniowieczne kamienice, w oddali lśniące złote krzyże wieńczące "cebule" na dachu soboru Aleksandra Newskiego. W powietrzu niemożliwie pyszny zapach cynamonu, muzyka i darmowe wi-fi (określenie E-stonia nie wzięło się wszak z niczego). Bardzo, ale to bardzo bajkowy jest ten Tallin. Wskoczył z miejsca na sam szczyt listy fajnych europejskich miast, które odwiedziliśmy tego roku - a konkurencję miał niemałą.

Kraj,w którym mają zawody w huśtaniu i w noszeniu żon. Mają też narodowy epos o gigancie, który gadał z jeżami. A poza tym jeziora, bagra, plaże, lasy. A w tych lasach jeże. A wiadomo, że u nas rodzina jeżolubna. Jedźcie do Estonii, ludziska. Fajna jest.

No dobra cwaniaczki, z czym kojarzy Wam się Ryga? Ha! Nie wstydźcie się, można powiedzieć głośno. My, zupełnie szczerze mówiąc, nie nastawialiśmy się na zbyt wiele - ot, taki pit stop na naszej trasie wzdłuż bałtyckiego wybrzeża. Tymczasem Ryga, choć brak jej splendoru i rozmachu większych europejskich stolic, okazała się dość fajnym, kameralnym miastem - i to mimo deszczu, którym raczyła nas dość szczodrze. Czy się zakochaliśmy? No nie. Czy żałujemy? Też nie. Przecież był tam świstak robiący na drutach!