Potwory dawały nieźle czadu. Pierwszy wybuch gejzeru spowodował wprawdzie atak paniki – cóż z tego, że Matka co 5 sekund powtarzała „Uwaga, wybuchnie". Kolejne dziesięć wybuchów wywołało dzikie radosne piski i okrzyki. A potem znudziło się i bachory odkryły, że woda w okolicznych strumykach jest przyjemnie gorąca. No i się zaczęło. Brodzenie, chlapanie, skoki, dłubanie za kamieniami, wylewanie wody z butów.

Jedno z licznych chińskich piekieł zarezerwowane jest dla tych, co muszą oglądać cudze zdjęcia z wakacji. No to macie. I Matka od razu ostrzega, że będzie więcej - więc uciekajcie, póki jeszcze możecie, bo potem możecie wsiąknąć. Fajna jest ta Islandia – wysmagana wiatrem, pachnąca solą, niebieska i zielona.

Gdzie nie spojrzysz, to albo wulkany, albo morze. Albo gorąco, albo lodowato. Albo owce, albo wieloryby. A ponieważ Potwory zainteresowane są głównie wkładaniem kończyn we wszystkie możliwe miejsca, to Matka uznaje, że wulkany raczej odpadają. Padło na morze.

Jest takie miejsce na mapie Krakowa, gdzie można bez skrępowania spuścić potwory ze smyczy, gdzie mogą biegać, popychać różne rzeczy i walić w nie, mogą nawet porykiwać ku swej uciesze. I nikomu to nie przeszkadza, nie musisz nawet latać za nimi z obawy, że coś rozwalą – bo wszystko jest bardzo, ale to bardzo potworoodporne. Dodatkowo wmawiasz sobie, że coś rozwijającego z tego wyniosą, wszak obcują z nauką!