Kucyki poonyyy jedzą opooonyyy! - ryczy Precel radośnie. - A jak się zmęczą... - tu zawiesza głos. Zerka na Matkę -... sikają tęczą! Ale Matka wie że on wie, że matka wie. Przecież jednorożce zwyczajowo rzygają tęczą. 

- Niee-eee! - rozlega się z boku oburzony głos Kluski. I tak w kółko, godzinami. Cóżeście uczyniły w domu naszym, małe kolorowe kucyki?! Odpowiedź jest prosta. Uczyniłyście kawał dobrej roboty, bo fantastyczna z was ekipa!

Pierwszoklasistka. Szkolny plecak, a na nim niebieski królik z cekinów. Twarz częściowo czysta. Włosy obcięte tak jak Hope van Dyne. Na palcu pierścionek z kółeczka od kluczy znalezionego na boisku. No i co można powiedzieć na ten temat? Matka może powiedzieć, że to niebywałe, niezrozumiałe i nie do pojęcia, że już sześć lat minęło. Kluska natomiast może powiedzieć bardzo, bardzo wiele.