Dziś prosto, szybko i bez słów - to już jakaś tradycja, że kręcą nas strasznie książki posługujące się jedynie obrazem. Wiadomo, że w takim przypadku można pójść w dwie strony - albo narysować świat bardzo metaforycznie, pozostawiając wyobraźni czytelników pole do popisu, albo przeciwnie - wszystko pokazać jasno i wyraźnie, tak, aby nawet myśli i emocje bohaterów były na pierwszy rzut oka oczywiste.

Pszczółki, kwiatki, ptaszki, takie tam rzeczy. Niby śmichy-chichy, ale dziś będzie na serio. To właściwie jak i kiedy rozmawiać z potomstwem o potomstwie? No przecież przy pomocy książek, oczywista oczywistość. Dziś mamy na tapecie cztery "pomoce naukowe" w bardzo różnym stylu i o różnym stopniu szczegółowości. Bo co do tego, że trzeba o seksie gadać, nie ma chyba wątpliwości, co?

Jedni szukają zagubionej odwagi, inni prastarego rodowego artefaktu. Jedni bardziej metaforycznie, drudzy zupełnie dosłownie. Jedni w swoim sercu, drudzy na przestrzeni wieków. No dobra, czas start, wyruszamy na wielkie poszukiwania z rycerzami i królikami. A czasem nawet z rycerskimi królikami i króliczymi rycerzami!

Cuda. No cuda. Dawno nie nie było na naszej półce książek o tytułach tak dobrze (a przy tym zgrabnie i pomysłowo) oddających zawartość. Już rzut oka na okładki sprawia, że Matka się potyka o własny entuzjazm biegnąc po portfel. Bo ładniej się chyba nie da. Zresztą zobaczcie sami. Cuda wianki i Cuda-niewidy nie stanowią serii - to dwie zupełnie różne książki, choć połączone nazwiskiem autorki, stylem, estetyką i przede wszystkim fascynacją polskim folklorem.