Trzy absolutnie najlepsze rzeczy w życiu to oczywiście Starwarsy, starożytny Egipt i dojrzałe czereśnie*. Pierwsze zdołała już Matka zaszczepić głęboko w niewinnych umysłach potomstwa, ostatnie obroni się samo, pora więc wyruszyć nad Nil. Rozpoczynamy książkową indoktrynację.

Czy Was też to zastanawia, jakim cudem poproszony o założenie butów bachor nie potrafi ich znaleźć przez dwadzieścia minut, jednak mikroskopijny fragment pietruszki w ogromnym talerzu rosołu wypatrzy w mig? A może by tak poćwiczyć trochę ten selektywny wzrok? Dziś trzy propozycje dla tych, co lubią szukać szczegółów.

Nie martw się, to przejdzie - mówili. Przestaną tak w kółko pytać "dlaczego?". Otóż wcale nie, nie przestaną. Tylko poziom trudności się zmienia - znaczy dla nich pozostaje ten sam, świat ciągle wymaga objaśnienia, ale zmienia się dla ciebie. I nagle z rodzicielskiej alfy i omegi, tej kryształowej czary wiedzy wszelakiej, zmieniasz się w najzwyczajniejszą w świecie Matkę, stękającą nerwowo coś w stylu "Eeee... no bo napięcie powierzchniowe wody coś tam, ale dokładnie nie wiem...". No to dziś książki dla pytalskich, które stawią czoła tej rodzicielskiej zmorze, jaką jest "dlaczego?".

Tak się jakoś złożyło, że ona lubi stworzenia morskie, on zaś węże i pająki. Jak to wróży na przyszłość, gdy będą domagali się domowych pupili? Nijak, bo dopóki Matka ma w tym domu coś do powiedzenia, będziemy właścicielami kotów! Muhaha! Żeby jednak nie powalić Potworów wyrodnością, na półce lądują książki w ulubionych tematach.

Drugie urodziny blogaska wypadałoby uczcić, prawda? No to startujemy z kolejnym ohanowym konkursem urodzinowym! Tak, zgadliście, będzie fotograficzny. My mamy niewielką górkę nagród do rozdania, Wy macie niesłabnący entuzjazm (prawda? prawda?!), więc razem powinno nam się udać .

Czy kiedykolwiek marzyliście o tym, by trzymać w domu pingwina? Albo tygrysa szablozębnego? A może o tym, by w śmiesznym kapeluszu rozwiązywać zagadki detektywistyczne? Dziś możecie poczytać o tym, dlaczego Dzieci to koszmarne zwierzątka domowe, a potem wyruszyć na spotkanie przygody wraz z detektywem Pozytywką. Jest też konkurs!

Powiedzmy sobie szczerze - Kluska nie jest tak do końca udomowiona. Trochę jest dzika. I niechaj zostanie dzika tak długo, jak tylko będzie chciała.

Przez długi czas było w tej dziedzinie na naszych półkach nieciekawie, aż tu nagle klęska urodzaju – aż dwa nowoczesne elementarze. I to akurat wtedy, gdy Precel rozpoczyna zmagania z czytaniem. To są elementarze na miarę naszych możliwości!

Zaskoczyliście nas, powiemy szczerze. Matka z początku z pewną nieśmiałością obserwowała ohanową skrzynkę mailową, a potem już tylko łapała się za głowę. Na konkurs powakacyjny przysłaliście prawie 100 (słownie sto!) odpowiedzi. No i siedzimy, głowimy się, męczymy, kłócimy, przeklinamy Was – bo Wasze odpowiedzi są po prostu za fajne! Na wyniki będziecie więc musieli poczekać do jutra. Tymczasem zapraszamy na przygodę z książką.

Kolorowanek, antykolorowanek, zeszytów ćwiczeń i książek aktywizujących jest ostatnio na rynku tak dużo, że nawet Matka gubi się już w tym, co warto wziąć pod ołówek. Robiąc jednak generalne porządki na półce z bazgroszytami natknęła się ostatnio na Typogryzmoł,teraz nieco zapomniany, a niegdyś ukochany - i od razu Potwory zmaterializowały się dookoła z wielkimi uśmiechami na twarzach.

Pomieszanie z poplątaniem zapanowało ostatnio w naszym domu. Małolat snuje marzenia o tym, co by było, gdyby był dorosły, zaś Matka oddaje się z zapamiętaniem czynnościom zazwyczaj zarezerwowanym dla dzieci. I wszyscy są z obecnego stanu rzeczy bardzo zadowoleni. Sprawdźcie sami, może i Wy macie ochotę na takie poplątanie. Konkurs czeka.

Idą wakacje, czas błogiej laby... nie powiedziała jeszcze żadna matka, nigdy. No dobra, jak Matka nie ma wolnego, to tym bardziej bachory wolnego mieć nie będą. Główka musi pracować, bo śrubki zardzewieją, czy jakoś tak. A tak się składa, że mamy teraz na tapecie takie książki, które zmuszają małolatów do wysiłku twórczo-analitycznego. Żyje Matka cichą nadzieją, że jak już ich porządnie przeczołga intelektualnie, to pójdą sobie gdzieś w cholerę co najmniej na godzinkę. No to sprawdźmy. Na tapecie Matematyczna Pizza i Szkicownik Szalonego Wynalazcy.

Był rok 1990, a Matce przez myśl nie przeszłoby jeszcze wtedy, że może zostać matką, kiedy wydawnictwo Orbita wypuściło na rynek pierwszy tom Hugo, jednej z najpopularniejszych w Belgii serii fantasy skierowanej do młodszych czytelników. I nic Matki nie obchodziło, że edycyjnie wydanie to stało na poziomie kałuży w upalny dzień - kolory mocno wyblakłe, kreski znikające nagle, a nieraz cała strona przesunięta. Wtedy obchodziła ją jedynie wylewająca się ze stron magia - magia przygody i czarodziejskich krain. Nie dziwcie się więc, że pojawienie się w naszym domu olbrzymiego, zbiorczego wydania w pięknej twardej oprawie wywołało radosny kwik. Głównie osób urodzonych w poprzednim stuleciu.

Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! - skandują Potwory maszerując dookoła stołu. Gdybyż, ach gdybyż to była prawda! Matka ponuro spogląda w okno, na smętnie kapiący deszcz. Na te dwa centymetry śniegu, które spadły w tym roku w Krakowie, rzuciliśmy się jak szaleni. Teraz pozostaje nam jedynie czytać o zimie.

Zdarzają się coraz rzadziej. Te książki, które zachwycają ich oboje jednocześnie, od pierwszego wejrzenia - tak bardzo, że musimy je od razu przeczytać parokrotnie. Te książki, które zapamiętują prawie natychmiast. Które zdejmują z półki sami, by oglądać ilustracje w wielkim skupieniu i komentować je między sobą. Kiedyś przyjmowali większość lektur z równym entuzjazmem, teraz stali się czytelnikami znacznie wybredniejszymi. I oto nagle jest – Imelda i Król Goblinów.

Spójrzmy prawdzie w oczy – bachory to idealna matczyna wymówka. Dzięki nim może Matka wydawać pierdyliardy złotych na książki, wmawiając sobie jednocześnie, że wcale nie kupuje literatury dla siebie. Ojciec patrzy na kuriera spode łba, ale słowa nie piśnie – nie odmówi wszak potomkom kultury i edukacji.

Dziś tak zwana krótka piłka. Matka wybrała się na targi książki, wydała nieprzyzwoitą ilość pieniędzy, wróciła objuczona tobołami, z pieśnią na ustach i lekkim portfelem, zasiadła nad filiżanką parującej herbaty z przyprawami i rozpoczęła czynność najwspanialszą na świecie - przeglądanie nowych cudów. Jeśli wydawała przy tym charczenie i syczenie Golluma, to świadków nie było. Z tej okazji postanowiła Matka pokazać Wam jedyny pierścień pośród książek, artefakt tak piękny i cenny, że wpisany został na listę ksiąg zakazanych, umieszczonych na najwyższej półce, daleko poza zasięgiem małych brudnych łap.

Co może być lepsze niż fajna książka? Oczywiście fajna książka wygrana w konkursie! Dziś przedstawiamy dwie propozycje - jedna dla trochę młodszych, druga dla nieco starszych stażem. Najpierw nacieszcie oczy pomysłowymi, wyszywanymi ilustracjami Bobika, potem sprawdźcie swą wymowę czytając Wierszyki ćwiczące języki, a na koniec macie szansę każdą z nich wygrać - więc do dzieła. A niecierpliwi informacje o konkursie znajdą na dole tego wpisu.

Powiecie, że szósty rok życia to zdecydowanie za późno, że chińskie dzieci to już w tym wieku włamują się na serwery NASA, ale i tak spróbujemy zrobić pierwsze podejście do kodowania, w ramach pomocy naukowej serwując sobie Coding for Beginners using SCRATCH.

Przekrój przez kota. Brzmi nieźle, prawda? Nasi mali domowi psychopaci już kwiczą z radości. Założy się Matka, że każdy z was ma ochotę sprawdzić, co taki sierściuch ma w środku - teraz możecie to zrobić w domu i nie zachlapać całej kuchni krwią! A na deser mamy jeszcze gadającą muchę. Chodźcie zobaczyć .

Jeszcze zanim Precel się urodził, to mieliśmy takie palny, że ho ho! Serio, że będziemy całymi dniami śpiewać mu po anielsku, wierszyki recytować, karteczki rozwieszać po domu z nazwami przedmiotów wszelakich, normalnie po miesiącu będzie miał inglisz tak wypolerowany, że od razu zabierze się za czytanie Shakespeare'a w oryginale. A potem ta wizja zderzyła się z rzeczywistością i poszła w przysłowiowe pizdu.

Jest na naszej półce kilka książek, które Matka zalicza do kategorii "jadących po bandzie" - o tekście niespecjalnie nadającym się dla nieletnich uszu, a jednocześnie zbyt fantastycznych, żeby ich Potworom nie pokazać. Takie jest The Bento Bestiary.

Matka osiągnęła już ten smutny stan, w którym człowiek bardziej jara się zapowiedziami książek dla dzieci, niż dla dorosłych. Serio. No więc jesienią jara się Matka wręcz kosmicznie. Idą Targi Książki w Krakowie, idzie wysyp nowości, idą książki przewspaniałe. I tylko portfel cicho pochlipuje w kąciku. 

Za oknem noc, zimno, ciemno. Wielkie mokre płatki śniegu lecą z nieba, oblepiając świat w całkowitej ciszy, i wiadomo, że rano ostre szczyty gór za oknem będą zupełnie białe. Pingwin cesarski, pingwin Adeli, pingwin złotoczuby – paluch Kluski przesuwa się po kolejnych obrazkach. Siedzimy za kołem podbiegunowym. Którym? Też pytanie! Za obydwoma.

Stało się - bachory najechały naszą szacowną stolycę. Po cholerę, zapytacie? Otóż powodów ku temu szalonemu przedsięwzięciu mieliśmy dość sporo – po pierwsze urodził się w Warszawie pierwszy preclowo-kluskowy kuzyn (sto lat Adaś!), po drugie od dawna zasadzaliśmy się, by spuścić bachory ze smyczy w Koperniku, po trzecie zaś szykowały się warsztaty Duplo. Tak więc, pełni nieuzasadnionego optymizmu, załadowaliśmy ferajnę do auta i w drogę!